Het 1.700 km lange pijpleidingsysteem voor olie, dat zich uitstrekte over de lengte van het land en uitbreidde tot bijna 5.000 km, was een van de cruciale factoren die bijdroegen aan de overwinning van het verzet tegen Amerika en de nationale redding. Maar welke voertuigen werden gebruikt voor het transport over Trường Sơn toen het pijpleidingsysteem nog niet voltooid was? Dit artikel beantwoordt die vraag en onthult interessante informatie over dit legendarische pijpleidingsysteem.
Foto van twee vrouwelijke soldaten van Regiment 671, Pijpleiding Brigade 14, die in 1972 een brandstofpijpleiding installeren bij het Phu La Nhích knooppunt.
De Hồ Chí Minh-paden en de Rol van Transportvoertuigen
Feitelijk speelden transportvoertuigen een sleutelrol bij het vervoer van goederen, wapens, voedsel en brandstof over de Trường Sơn-route voordat het pijpleidingsysteem voor olie werd aangelegd. Om het Zuidelijke slagveld te dienen, werden 5 paden gebruikt: paden over land, over zee, het pijpleidingsysteem voor olie, de luchtroute en de geldoverdrachtroute. Van deze routes waren vrachtwagens voornamelijk actief over land, waarbij ze de zware last droegen van transport door bossen en over beken, en het hoofd boden aan vijandelijke bombardementen. De gebruikte soorten vrachtwagens waren zeer divers, van GAZ-51, ZIL-157 uit de Sovjet-Unie tot Howo, Jiefang uit China.
De Geboorte van de Oliepijpleiding – “Levensader” van Trường Sơn
Het idee om een pijpleidingsysteem voor olie op het slagveld te gebruiken, werd voorgesteld door generaal Võ Nguyên Giáp nadat de Sovjet-Unie 2 pijpleidingen had geschonken. Aanvankelijk werd dit idee met scepsis ontvangen door veel generaals vanwege de barre omstandigheden op het slagveld. Luitenant-generaal Đinh Đức Thiện nam echter de verantwoordelijkheid en zette de uitvoering in gang.
Generaal Võ Nguyên Giáp.
De aanleg begon in 1968 onder de codenaam “Waterbouwwerk 01”, en de pijpleiding reikte geleidelijk naar het Zuiden, over de “vuurdriehoek” Vinh – Nam Đàn – Linh Cảm, over de rivieren Lam en La. De pijpleiding was verdeeld in twee takken: West-Trường Sơn en Oost-Trường Sơn. In 1975 had de pijpleiding Bu Prăng (Đắk Nông) en Bù Gia Mập (Bình Phước) bereikt, waardoor een compleet en aaneengesloten systeem ontstond tussen Oost- en West-Trường Sơn.
De Enorme Schaal van het Pijpleidingsysteem
Het pijpleidingsysteem voor olie van Trường Sơn had een verbazingwekkende omvang met 316 pompstations, 101 opslagplaatsen met een capaciteit van meer dan 300.000 m³, en een totale lengte van wel 5.000 km. Dit systeem heeft in 7 jaar tijd (1968-1975) 5,5 miljoen m³ olie aan het Zuiden geleverd. Dit was een technisch en logistiek huzarenstukje, gebouwd en onderhouden onder vijandelijke bommen en granaten.
Trường Sơn soldaten bouwen een brandstofpijpleiding.
Conclusie
Het pijpleidingsysteem voor olie van Trường Sơn is een bewijs van de creativiteit, de onverzettelijke wil en de kracht van het leger en de bevolking in het verzet tegen Amerika voor nationale redding. Hoewel vrachtwagens in de beginfase nog een belangrijke rol speelden, was het de oliepijpleiding die de cruciale “levensader” vormde, die de brandstoftoevoer naar het Zuidelijke slagveld verzekerde en bijdroeg aan de uiteindelijke overwinning. De oliepijpleiding van Trường Sơn verdient het om een legende te worden genoemd, een wonder in de Vietnamese militaire geschiedenis.
